De bal rolde eindelijk weer op de velden in de Eredivisie, want laten we eerlijk zijn. Competitievoetbal blijft toch het allermooist, zelfs wanneer de landskampioen al bekend is. PSV dendert gewoon door en evenaarde het eigen record uit het seizoen 1987/88. Toen wonnen de Eindhovenaren onder trainer Guus Hiddink ook de eerste zeventien duels in de competitie. En er sneuvelden meer records. De 2-0 betekende dat PSV nu 20 competitiewedstrijden op rij minimaal twee keer scoorde. Ajax deed dat 19 keer op rij in 2012. Die tweede goal werd gescoord door Luuk de Jong. Hij staat nu op de tiende plaats op de ranglijst van topscorers aller tijden in de Eredivisie. Hij streefde Feyenoord-legende Cor van der Gijp voorbij. 

Verder was het beeld bovenin de Eredivisie wisselend. Feyenoord kwam nog wel op een 2-0 voorsprong tegen NEC, maar zakte na rust diep weg, dwong bijna niets meer af en zag de bezoekers een punt pakken. Veel kansen kregen de Nijmegenaren niet, maar die paar afmaken is ook een kwaliteit. Schotenverhouding: 25-3. Voorzetten: 30-2. Trainer Arne Slot moet helemaal lijp worden bij het zien van die statistieken in combinatie met het puntenverlies. 

Carel Eiting

De topper was in Enschede. Hoewel? FC Twente was de veel betere, nadat AZ verrassend op voorsprong kwam in de beginfase. Met Carel Eiting hebben de Tukkers de gewenste ‘verbinder’ binnen de gelederen. Hij is de schakel die de ploeg van trainer Joseph Oosting het dominerende voetbal laat spelen. Hij is de man van de overstapjes, de pass naar voren en het juiste positiespel. En daar komt bij dat het gevoelsmatig alleen nog maar beter kan worden bij FC Twente. Een tweede plek is dan ook helemaal niet ondenkbaar. En AZ? Dat zit in een vacuüm. Ze zijn niet goed genoeg voor de top drie en te goed om buiten de top vijf te vallen.

Op het randje van die top vijf staat Ajax, waar het nog steeds erg onrustig is. Afgelopen weekend gaf keeper Remko Pasveer een interview aan Het Parool, dat veel stof deed opwaaien. Hij hekelde de mentaliteit van de spelers, maar daaraan gekoppeld legde hij de vinger op de zere plek: het aankoopbeleid: ‘Als je alleen al in één transferzomer meer dan tien spelers krijgt die de club niet kennen, gaat je identiteit kapot.’ Nee, het is zit nog lang niet goed bij Ajax. De overwinning in Deventer verbloemt misschien tijdelijk de situatie, maar de supporters weten wel beter en zullen met angst en beven uitkijken naar de thuiswedstrijd tegen PSV op 3 februari. 

Onderin

Zo is het al met al erg boeiend in de vaderlandse competitie. Ook onderin, waar Vitesse een belangrijk punt pakte. Supporters zullen wellicht het idee hebben dat ze er niets mee opschoten, maar RKC Waalwijk is bijzonder zwak en een 16e plek zou voor de Arnhemmers een zegen zijn. FC Volendam lijkt, ondanks dat het gat maar één punt is met plek 17, weg. Thuis verliezen van Almere City is de volgende klap in een dramatisch seizoen, waarbij de club vooral buiten het veld verliest. Er is weinig meer over van de sympathieke dorpsclub. En nog even speciale aandacht voor Heracles Almelo, waar de nieuwe trainer Erwin van de Looi 2024 met een overwinning begon. Goed was het (nog) niet, maar de punten zijn goud waard.

Sporter van het Weekend

Als er een prijs mag worden uitgereikt voor ‘Nederlandse Sporter van het Weekend’ gaat ‘ie wat mij betreft naar Bente Rogge. Haar verdedigende kwaliteiten staan buiten kijf, maar zij was het die zaterdag in een bloedstollende finale Oranje tegen Spanje naar winst op het EK gooide (8-7). Helemaal gesloopt met nog een seconde of 20 op de klok gaf ze na de wedstrijd toe dat ze eigenlijk wel gewisseld wilde worden. Het gebeurde niet en ze nam met verve de taak van haar zus Lieke over, die topscorer van Nederland werd met 14 doelpunten. Maar het was Bente die vlak voor de zoemer uithaalde en doel trof.

Het was de tweede overwinning van Nederland tegen Spanje in een grote finale in korte tijd. Zomer 2023 werd immers op het WK ook al gewonnen na strafworpen. Oranje staat dus echt aan de top van het internationale waterpolo en houdt dat ook vol. Dat het allemaal gebeurde in Eindhoven, in het Pieter van den Hoogenband Zwemstadion, was natuurlijk de kers op de appelmoes. Het maakte deze stiekem nog mooier dan die van ruim een half jaar geleden. 

Levende legende

Bij het zappen blijft ik toch vaak gebiologeerd hangen bij het snooker. Ik snap de fijne kneepjes van het vak nog niet helemaal, maar het spelletje is fascinerend. Levende legende is uiteraard Ronnie O’Sullivan. De Engelsman versloeg in de finale van de Masters Ali Carter na een geweldige comeback (10-7). Hij won het toernooi eerder in 1995 (!). De zevenvoudig wereldkampioen is nu de jongste en oudste winnaar in de geschiedenis van het toernooi. 

Na de eerste sessie stond er 3-5 op het scorebord en wist O’Sullivan dat hij een huzarenstukje moest neerzetten. En dat lukte dus, want hij won vier frames op rij. Hoe hij het deed wist hij zelf ook niet: “Ik weet niet hoe ik dit toernooi heb gewonnen,” waren zijn letterlijke woorden na afloop. Hij pakte 29 jaar na zijn eerste eindzege opnieuw de titel en dat verdient een plekje in onze Flashback. Wat een fenomeen. 

Mooiste tijd van het jaar

De mooiste tijd van het jaar is aangebroken: de play-offs in de NFL. De wildcard-ronde kende gelijk twee verrassingen en er was die legendarische wedstrijd voor de Detroit Lions. In chronologische volgorde beginnen we in Houston, waar rookie quarterback C.J. Stroud de zo geprezen verdediging van de Cleveland Browns keer op keer op het verkeerde been zette. Het is lang geleden dat een eerstejaars QB zo veel indruk maakt in de NFL. De Texans versloegen zo de eeuwige verliezers in de NFL. De Browns stonden nog nooit in de Super Bowl en dat blijft voorlopig ook zo. Zelfs oudgediende Joe Flacco (38), die als QB met de Baltimore Ravens ooit de grote finale won (2012), kon het niet waarmaken. Hij faalde jammerlijk en zakte na rust door het ijs.

Ook de Dallas Cowboys liepen in een wak. Head coach Mike McCarthy heeft drie seizoenen op rij een 12-5 winning record genoteerd, maar succes in postseason bleef uit. Waren het de voorgaande jaren de San Francisco 49ers die te sterk waren, zondagavond kreeg America’s Team een pak slaag van de Green Bay Packers, het oude team van McCarthy – waarmee hij een Super Bowl won. Dallas verloor in het reguliere seizoen geen enkele thuiswedstrijd, maar gaf niet thuis toen het erom ging. Met de relatief onervaren QB Jordan Love stoomden de Packers iedere drive het veld over alsof er helemaal geen verdediging op het veld stond. Het was indrukwekkend. De Cowboys wachten inmiddels sinds midden jaren ’90 op een nieuwe kans om de Super Bowl te bereiken. Volgend jaar een nieuwe ronde, ongetwijfeld met een nieuwe head coach. 

1991

Na twee verrassingen volgde zondagnacht nog het duel in Detroit tussen de Lions en Los Angeles Rams. De quarterbacks van beide teams vervingen elkaar een paar jaar geleden en speelden dus tegen hun oude team. Naast deze storyline speelde er nog iets heel anders. De Lions zijn een beetje de Browns van de NFC, haalden nog nooit de Super Bowl en wonnen in het Super Bowl-tijdperk maar één play-off-wedstrijd: in 1991. Dat aantal werd zondagavond verdubbeld dankzij een 24-23 overwinning. Voor rust was het genieten met enkele mooie scores, na rust werd het stroever en spannender. De Rams wonnen een paar jaar geleden nog een Super Bowl met de quarterback die ooit voor de Lions speelde. Gaat het nu Detroit lukken een Super Bowl te winnen met de quarterback die ooit voor de Rams speelde?