Song, die aanvoerder was in 2000, schoot de laatste penalty erin in de finale tegen de Super Eagles (2-2, 5-4 in penalty's), ondanks het boegeroep in het National Stadium in Lagos. Het was een echte nachtmerrie voor Nigeria, dat werd verslagen toen het schot van Victor Ikpeba de lijn leek te hebben gepasseerd.
Maar druk is al heel lang een metgezel van 'Rigo'. "Ik ben een speciaal persoon, ik raak niet in paniek, ik stress niet," zei hij na de 3-2 overwinning op Gambia, dat met 2-1 leidde na 87 minuten.
Sinds zijn aantreden als bondscoach wordt hij achtervolgd door kritiek. Een Kameroense journalist vroeg hem zelfs of hij zich "opgewassen voelde tegen de baan".
Zijn keuzes zijn soms onthutsend. Zijn team leek lamgeslagen in de eerste wedstrijd van het afgelopen WK tegen Zwitserland (1-0) en hij kwam naar Ivoorkust zonder de beste aanvallende optie, Eric Maxim Choupo-Moting, die weliswaar niet veel meer speelt voor Bayern München.
Een wonder in de maak
Een ander voorbeeld: Song stelde een vleugelspeler, Karl Toko-Ekambi, op voorin en een centrumspits, Franck Magri, op de flank op in de eerste wedstrijd van deze Afrika Cup of Nations tegen Guinee (1-1). "Ik luister, ik begrijp de kritiek, ik weet wat ik moet doen, ik blijf kalm," antwoordt Song rustig.
Hij herhaalt ook dat "de Kameroeners niet willen begrijpen dat we een nieuwe generatie spelers hebben. We zijn opnieuw aan het opbouwen."
Maar een wonder komt hem altijd te hulp, zoals tegen Gambia. Tegen Servië, dat met 3-1 leidde op het WK, kwam zijn team terug tot 3-3, en op een tegenaanval laat in de wedstrijd scoorden ze een historische overwinning op een dominant Brazilië (1-0) dankzij een kopbal van Vincent Aboubakar, hun favoriete spits die eindelijk hersteld is en klaar is om terug te keren tegen Nigeria.
Songs carrière als coach begon met een wonder: een kwalificatie voor het WK in Algerije (0-1, 2-1 na penalty's). Het was zijn tweede wedstrijd op de bank. Het doelpunt van Toko Ekambi in Blida helemaal aan het einde van de extra tijd, toen Algerije net had gescoord, was een herinnering aan de ongelooflijke overwinningsdrang van Kameroen, die Song als speler perfect belichaamde.
"Rigo is als het standbeeld van de commandant," vertelde zijn Franse plaatsvervanger Sébastien Migné aan AFP. "In Kameroen staat hij bekend als 'de Onsterfelijke' na wat hem is overkomen."
"Ik heb de steen opgegeten"
Toen in 2016 een beroerte Grand "Manyan" (wat "broer" betekent in Bassa, zijn moedertaal) bijna fataal werd, kwam een heel land bijeen in gebed en herrees de feniks. "Ik ben al doodverklaard en ik leef, ik ben hier", zei de coach over deze episode voor de beslissende wedstrijd tegen Gambia.
Hij riep echter wel twijfels op bij de fans, als tacticus en als manager, met de vreemde saga rond André Onana, de keeper die te laat mocht komen en pas in de tweede wedstrijd, die hij verloor van Senegal (3-1), eindelijk werd opgesteld.
Maar net als die overwinning op 'de Schorpioenen' belichaamt Song nog steeds de 'hemle', de Kameroense vechtlust. Song vertelde de website camlions.com dat hij zijn wil om te winnen ontleende aan een moeilijke jeugd, waarin hij wees werd gemaakt door zijn vader toen hij nog maar een paar maanden oud was. "Ik at de steen op", stelde hij zich voor. Hij won gouden medailles, met name in 2000 tegen Nigeria.
En over bijgeloof gesproken: het Houphouët-Boigny stadion is precies het stadion waar de Indomitable Lions hun eerste Afrikaanse kampioenschap wonnen. Song was 7 jaar oud, en het was tegen Nigeria...