FC Groningen is met afstand de grootste profclub van de stad en die raakte om te beginnen in een sportief wak van jewelste. Na het gedwongen afscheid van trainer Frank Wormuth in november 2022 slaagde de groen-witte Trots van het Noorden er niet in om de selectie op peil te brengen en handhaving af te dwingen. Assistent-trainer Dennis van der Ree maakte het seizoen vol en wist niet te voorkomen dat de club sportief in coma raakte. Een toestand waaruit de bekerwinnaar van 2015, een degradatie en een rampstart op het tweede niveau later, pas in november ontwaakte.
De keerzijde van het verhaal zat hem in de mate waarin de trouwe supporters achter de club bleven staan. In de aanloop naar de degradatie waren er ongeregeldheden, veldbetredingen en zelfs lege stadions nodig om het seizoen tot een einde te brengen. Maar na de zomer was er sprake van een totaal andere sfeer. De massale steun en de positieve houding van gemiddeld toch zo’n 20.000 fans in Euroborg raakten niet van de wijs toen FC Groningen zich op enig moment op plek 14 terugvond. Het geduld werd beloond en inmiddels is er weer uitzicht op betere tijden. De wijze waarop de club verder uit deze crisis moet komen, is in de handen van een vernieuwd bestuur en een nieuwe clubleiding.
Basketbal
De bladzijde van het basketbaljaar 2023 in Groningen had zomaar de kleur zwart kunnen krijgen in plaats van blauw. Zo zagen de kansen van Donar er in het voorjaar nog redelijk uit, toen de club in de crossborder-fase van de BNXT League op gang begon te komen en zelfs tot de finale om het landskampioenschap reikte. Een kampioenswedstrijd in het eigen Martiniplaza ging kansloos verloren en bij de herkansing in Leiden werd zelfs een voorsprong van 14 punten in de laatste vier minuten weggegeven. Maar de echte ramp volgde in de periode daar na nog.
De zevenvoudig kampioen bleek in financiële crisis van ongekende omvang verzeild te zijn geraakt, die zijn gelijke niet kent. Er werd keihard gewerkt aan een herstelplan en een warme doorstart via een WHOA-procedure, maar uiteindelijk bleek een bankroet onvermijdelijk. Dat de licentiecommissie uiteindelijk akkoord ging met een doorstart in een nieuwe entiteit, was puur en alleen te danken aan het feit dat de nieuwe beleidsmakers ongekende energie en wilskracht toonden en zich gesteund zagen door een achterban van supporters en investeerders die in korte tijd een nieuw startkapitaal bijeen legden. Een staaltje van ongekende saamhorigheid en de reden dat Donar zich nog steeds de – in omvang van de achterban – grootste zaalsportclub van Nederland mag noemen. Tijdelijke sancties zorgden voor flink wat uitdagingen, maar de hoop op een top-5-klassering op korte termijn en een gezonde toekomst op lange termijn blijkt na enkele maanden toch gerechtvaardigd.
Volleybal
Dan zijn er de volleybalmannen van Lycurgus. De drievoudig landskampioen van Nederland heeft de laatste jaren een abonnement op het winnen van de nationale beker, maar hikt telkens aan tegen het maken van de volgende stap. In competitieverband wordt gedacht aan verregaande samenwerking met de Belgische competitie, maar ook op het Europese vlak heeft de club door de jaren heen ambities gehad en ook waar te maken als vertegenwoordiger van Nederland. De laatste jaren speelde Lycurgus al geregeld in de grootste zaalsportarena van Groningen: Martiniplaza.
En toen kwam daar de persconferentie van donderdag 9 november, waarin de club aankondigde het merendeel van de aandelen te hebben verkocht aan Nova Tech, de nieuwe naamgever van de club. Een professionele organisatie met grote namen werd opgetuigd voor de rest van het lopende seizoen en inmiddels heeft Nova Tech Lycurgus de eerste wedstrijden in de nieuwe speellocatie afgewerkt. In het nieuwe jaar ligt er de uitdaging de belangstelling verder aan te wakkeren en de entourage en achterban verder uit te bouwen om de basis te leggen voor een duurzame toekomst in Martiniplaza.
IJshockey
Na het langzaam afglijden van de sportieve prestaties van korfbalclub Nic. is er in Groningen geen sprake meer van een ‘Big Five’, maar weldegelijk van een ‘Big Four’. De ijshockeyers van GIJS HEPRO Groningen zijn actief in de Eredivisie van 12 teams en speelden aan het begin van dit kalenderjaar week na week voor een goed gevulde tribune, waarmee meteen ook een beperking van de club is benoemd. Sportcentrum Kardinge heeft helaas maar één kant een tribune met een capaciteit van maximaal 950 toeschouwers en de opties om sponsors te ontvangen, die zijn beperkt. Binnen deze kaders is het ijshockey in Groningen echter springlevend.
Zelfs nu de prestaties in het lopende seizoen achterblijven voor de landskampioen van 1986, is de steun van fans en sponsors nog flink op peil. De ambitie om via een top-8-positie de play-offs te behalen, blijkt uitdagend. Maar het levert hoe dan ook spanning, sensatie en vermaak op bij een zaterdagavondje GIJS. Echter heeft ook deze club flink wat onduidelijkheid over de toekomst. De speellocatie Kardinge en de bijbehorende installaties hebben hun langste tijd gehad. Toen laatst de ijsmachines een grote storing te verwerken kregen, hing een gemis van zes weken ijstijd als hakbijl boven de club. Het liep af met een sisser, maar de gemeente heeft plannen voor een nieuw onderkomen in de ijskast moeten zetten. Daarmee is de continuïteit van zowel de topsport als de breedtesport in gevaar voor alle ijssporten in Groningen.
Jeugd en vrouwen
Het legt – tot slot – een probleem bloot waar alle profsporten mee kampen hebben. In een dichtbevolkte studentenstad als Groningen is ruimte schaars (en duur). Met de stijgende kosten voor onder meer huisvesting en energie worden de budgetten van alle clubs verder uitgehold. FC Groningen heeft onvoldoende plek voor de eigen jeugd op Sportpark Corpus den Hoorn en kan de licentieverplichting van een vrouwenteam binnen de eigen gemeentegrenzen moeizaam realiseren. Donar kampt met afnemende beschikbaarheid van Martiniplaza voor wedstrijden en trainingen en wil graag een vaste trainingslocatie voor het eerste en de jeugd realiseren.
Lycurgus heeft net een verhuizing van speellocatie achter de rug omdat de oude nooit helemaal aan de verwachtingen heeft voldaan voor het bedrijven en beleven van topsport. De beschikbare ijstijd voor GIJS binnen het toch al korte winterseizoen staat aan alle kanten onder druk. In elk van de bovenstaande gevallen zal een externe financiële injectie uitkomst moeten bieden. Wie weet dat (semi-)professionele vrouwenteams in elk van deze takken van sport een vliegwiel kunnen zijn om de trainingsaccommodaties eindelijk duurzaam op peil te krijgen.