Bryce Young – Carolina Panthers (Alabama – Ronde 1 # 1)
De blockbuster trade van dit jaar was die van de Carolina Panthers voor de eerste keuze in de NFL Draft van dit jaar. Die was eigenlijk van de Chicago Bears, maar ‘The Monsters of the Midway’ hadden ‘m niet nodig. Zodoende ging er vanuit Charlotte een lading picks en receiver DJ Moore richting de Windy City. De keuze van de Panthers viel uiteindelijk op Bryce Young. Hij speelde college football bij Alabama, waar hij een school record neerzette voor meeste passing yards in één wedstrijd (559). Bovendien won hij de Heisman Trophy.
Om de actie van de Panthers beter te begrijpen moeten we eerst even terug in de tijd. De franchise is een relatief jonge, maar tevens relatief succesvol. In 27 seizoenen NFL lukte hun twee maal wat vier andere franchises in deze league nog niet voor elkaar kregen: het halen van de Super Bowl. Ze wonnen zes divisietitels (waarvan één in de NFC West) en bereikten acht keer de play-offs. Niet extreem indrukwekkend, maar zeker niet slecht voor een ‘nieuwe’ organisatie.
De laatste keer dat Carolina hun opwachting mocht maken in de ‘Big Game’ was in 2015. Via indrukwekkende zeges op de Seattle Seahawks en Arizona Cardinals stonden ze met head coach (HC) Ron Rivera in Levi’s Stadium tegenover de Denver Broncos en de toen al bijna bejaarde Peyton Manning. Maar het was vooral de verdediging van Denver die het verschil wist te maken tegen een aanval geleid door (eenmalig NFL MVP) Cam Newton. Hij werd toentertijd gezien als één van de grootste talenten van zijn generatie.
Het kwam er daarna nooit meer echt uit. Het team hield in totaal negen seizoenen vast aan Newton, maar bereikte nooit meer het hoogst haalbare. Kyle Allen, Teddy Bridgewater, Sam Darnold en P.J. Walker bleken daarna allemaal op z’n best middelmaat. Steeds vaker waren er blauwe stoeltjes te zien in het Bank of America Stadium en de Amerikaanse media had maar weinig aandacht voor de in 2018 door hedgefondsmanager David Tepper gekochte franchise. Tot overmaat van ramp leek de aanstelling van HC Matt Rhule, die het prima had gedaan in het college football, een absolute misser.
Met de komst van Young hopen de Panthers dat er een nieuwe frisse wind gaat waaien. Franch Reich is de nieuwe alom gerespecteerde HC. Hij was zelf QB in de NFL, dus dat pleit voor hem. Met Young heeft hij een uniek talent onder zijn hoede, maar het brengt ook gelijk druk met zich mee. Een speler die als eerste gekozen wordt in de draft en de Heisman Trophy won wordt per definitie meer gevolgd en het verwachtingspatroon is hoog. Dat doen 79 touchdowns in 27 wedstrijden de afgelopen twee seizoenen.
Toch zijn er ook zorgen. De in Philadelphia geboren aanvalsleider is volgens veel kenners niet alleen niet lang genoeg, maar heeft ook niet genoeg ‘body’. Gewicht dus. En dat is in deze sport wanneer je een blind-side hit krijgt. En toch heeft hij dusdanig veel talent dat de Panthers eraan voorbij gaan. Ze kozen Young niet alleen als hun nieuwe quarterback, maar traden ervoor omhoog. Het wordt dan ook spannend hem dit seizoen te volgen. Als hij de outlier blijkt te zijn zal iedereen Carolina prijzen om hun daadkracht en inzicht. Wanneer Young (letterlijk) bedolven wordt onder de druk zal de teleurstelling groot zijn en het vertrouwen van de fanbase in Tepper nog verder afnemen.
C.J. Stroud – Houston Texans (Ohio State – Ronde 1 # 2)
Coleridge Bernard "C. J." Stroud IV heeft het van alle rookie quarterbacks gekozen in de eerste ronde van de NFL Draft het minst getroffen. Hij is de nieuwe quarterback van de Houston Texans, waar het al drie jaar kommer en kwel is. De jongste franchise in de NFL won de afgelopen drie seizoenen maar 11 van de 38 wedstrijden en werd natuurlijk tegen wil en dank geconfronteerd met ‘de situatie Deshaun Watson’. Met oud-speler en de afgelopen jaren succesvol coach bij de San Francisco 49ers, HC DeMeco Ryans, en nu dus een jonge frisse quarterback willen de Texans dolgraag de rampjaren achter zich laten en bouwen aan een nieuwe toekomst.
Het is overigens de vraag of Stroud gelijk start. Na de eerste offseason-trainingen liet Ryans weten dat voor hem de QB-competitie nog volledig open ligt. Davis Mills, die sinds 2021 26 wedstrijden startte voor Houston, zou dus zomaar op het veld kunnen staan wanneer de Texans op zondag 10 september het seizoen openen met een uitwedstrijd bij de Baltimore Ravens. Grootste vraag is naar wie Stroud of Mills de ballen moet gooien. Brandin Cooks werd in maart naar de Dallas Cowboys getrade, dus er is geen echte WR1 meer in ‘Space City’. Tuurlijk, op papier zijn Robert Woods, Nico Collins en Noah Brown aardige ballenvangers, maar ook niet meer dan dat.
Wat wel redelijk staat is de offensive line. De sterspeler, left tackle Laremy Tunsil, verlengde en er werd zelfs getrade voor right guard Shaq Mason. Het laat zien dat de franchise bereid is te investeren in bescherming voor Stroud en natuurlijk running back Dameon Pierce, één van de lichtpuntjes afgelopen jaar. En toch zweeft er een groot vraagteken boven Stroud en deze Texans. Want hadden ze niet beter een jaar kunnen wachten? De QB class van volgend jaar lijkt een stuk sterker en Stroud gaat met dit roster geen heldendaden neerzetten.
Stroud is geen quarterback die á la Lamar Jackson, probeert yards binnen te halen met zijn benen. Hij gebruikt die benen overigens wel, maar meer om uit de pocket zijn worpen te maken. Dat is gevaarlijk, maar het pakt vaak goed uit, omdat Stroud een ongekend spelinzicht heeft. Hij leest defensies niet alleen tijdens een play, maar ook ervoor, en kan schakelen en aanpassingen doen. Toch is de verwachting dat Stroud er regelmatig vandoor zal gaan.
De nieuwe offensive coordinator (OC) is namelijk Bobby Slowik. Hij was vorig jaar de pass-game coordinator bij de 49ers en de verwachting is dat de handtekening van 49ers coach Kyle Shanahan’s aanval duidelijk zichtbaar zal zijn. Die unit rende bijna 40% van hun offensive plays under center. En er is natuurlijk de overduidelijke play-action-optie, iets waarmee Stroud floreerde op college (Ohio State) en voor Houston weleens zou kunnen werken.
En toch staan de Texans bij de bookmakers onderaan als het gaat om de kansen op een plekje in de Super Bowl. En dat is logisch. Je kan nog zo veel veranderingen doorvoeren en talent toevoegen aan je roster, een negatieve spiraal en losing culture draai je niet zomaar om. Daar is tijd voor nodig, wat dan weer tot heling van een donkere periode moet leiden. Met Stroud en niet te vergeten pass rusher Will Anderson Jr. (Alabama) voegde Houston spelers toe die weten hoe je met een team succesvol kan zijn. Laat dat het begin zijn van de wederopbouw van een franchise die hopelijk het ergste nu achter de rug heeft.
Anthony Richardson – Indianapolis Colts (Florida – Ronde 1 # 4)
Eindelijk is er in Indianapolis na jaren doffe grijze ellende weer dat gevoel dat de fans nog zullen herkennen uit 2012. Toen koos de franchise met de eerste pick overall Andrew Luck. Hij had op voorhand alles in huis om voor vele jaren het gezicht van de Colts en opvolger van de succesvolle Peyton Manning te worden. Indy was met Luck onmiddellijk weer een play-off-klant, maar wedijveren met topteams als de Ravens en Patriots lukte net niet. Toen sloeg het blessureleed toe en daarmee ook de middelmaat als gevolg.
Luck stopte na jaren kwakkelen en de Colts beproefden hun succes met gerenommeerde, maar ook belegen quarterbacks (Philip Rivers, Carson Wentz, Matt Ryan). Het werkte niet. De franchise kwam dit jaar eindelijk tot inkeer en snapte dat het een nieuwe Andrew Luck nodig had. De eerste twee picks gingen echter aan de Colts voorbij en daarmee waren Young en Stroud van het bord. Geen probleem, want de meest spectaculaire optie was nog beschikbaar: Anthony Richardson van Florida.
Daarnaast haalden de Colts de playcaller van één van de beste offenses in het seizoen 2022: Philadelphia Eagles OC Shane Steichen, die samen met QB Jalen Hurts in Super Bowl LVII stond. In verschillende rollen werkte Steichen samen met Philip Rivers (2014-19), Justin Herbert (2020) en Hurts (2021-22). Drie quarterbacks die allemaal een zeer hoog niveau haalden, maar ook een andere skillset hebben. Dat laat de veelzijdigheid van de OC en nu HC bij Indianapolis zien.
Het is lastig om niet enthousiast te zijn over Richardson. De vergelijkingen met Cam Newton of zelfs Michael Vick zijn makkelijk te maken. Wellicht heeft hij niet de absolute snelheid van laatstgenoemde, maar dat hij niet gelijk iedereen weg zal blazen hebben de twee wellicht wel gemeen. Het atletisch vermogen van Richardson is ongekend, maar dat maakt hem niet direct een starter in de NFL en dat heeft alles met het vermogen de juiste beslissingen te maken. Hij zal de pocket in het begin te vaak en te snel verlaten, zal open reads missen en voor te moeilijke ballen gaan. En toch heeft hij de potentie de Colts in positieve zin te veranderen.
Richardson is sterk, gevaarlijk met zijn run game en daarbij ook glad als een aal. De bal vertrekt met explosiviteit uit zijn hand en zijn sterke arm laat off-balance-worpen toe, terwijl zijn ogen ook buiten de pocket downfield zullen blijven. Maar hij zal moeten groeien op het platform dat de NFL is. Met 17 wedstrijden in één seizoen zijn fouten duur en wanneer het een paar wedstrijden tegenzit moet hij om kunnen gaan met een bak aan kritiek waar een normaal mens koud van zal worden.
Maar het zijn spelers als Richardson die de NFL interessant houden. Natuurlijk hopen de Colts met hem een nieuwe Super Bowl binnen te slepen, maar laten ze beginnen met het belangrijkste: dit team weer leuk maken om naar te kijken. In een divisie die in principe openligt voor alle teams zijn play-offs nooit ver weg. En dan is het nog maar een paar wedstrijden tot die ene wedstrijd waar iedere quarterback van droomt. Met openingswedstrijden tegen divisiegenoten Jacksonville Jaguars (Trevor Lawrence) en de Houston Texans (Stroud) staat de druk er gelijk op. En dat is precies wat de bedoeling is. Want dan gaan we zien wat deze ruwe diamant in huis heeft.
Overige quarterbacks
Will Levis – Tennessee Titans (Kentucky – Ronde 2 # 33)
De Tennessee Titans waren vorig jaar 7-3 nadat ze op Thursday Night Football de Packers in een koud Green Bay versloegen. Niemand twijfelde eraan de het team uit Nashville met speels gemak de AFC South zou winnen en een factor zou zijn in de play-offs. Hoe anders verliep het, want ze verloren daarna hun laatste zeven wedstrijden, mede door een blessure bij quarterback Ryan Tannehill, die deze zomer 35 wordt.
De Titans zullen het wellicht nog éénmaal proberen dit jaar, maar haalden heel slim nog een paard binnen om dit jaar op te gokken: Will Levis. Hij is nog niet zo gepolijst als Young en Stroud en heeft niet de uitstraling van Richardson. Hij speelde op college bij Kentucky solide in de pro-style offense van de Wildcats, maar hij was niet zo explosief en gooide relatief veel intercepties. Tel daar een teenblessure bij op en Levis viel uit de eerste ronde. De Titans traden voor hem omhoog. Wat het plan met hem is moet nog blijken, maar de kans is groot dat we hem tijdens het reguliere seizoen te zien gaan krijgen.
Hendon Hooker – Detroit Lions (Tennessee – Ronde 3 # 68)
Natuurlijk waren er zorgen over de gescheurde ACL van Hooker. En natuurlijk was er de vraag hoe een quarterback spelend in de onconventionele aanval van Tennessee het zou redden in de NFL. En toch is het goed dat de Detroit Lions hem kozen in de derde ronde van de NFL Draft. Het team heeft met Jared Goff (28) een solide quarterback, die zelfs een Super Bowl speelde voor de Rams, maar geen plan B. Hooker kan dat zijn, zeker als hij de kans krijgt zich een NFL playbook meester te maken.
Hij maakte op college vaak de goede beslissingen: 58 touchdown passes en slechts vijf intercepties. Hij rankte tweede in passing efficiency achter Stroud en brak het school record van Peyton Manning voor completion percentage. Met zijn leiderschap, werkethiek en football IQ verdient hij een kans in de NFL en het kan niet anders dan dat Dan Campbell, de HC van de Lions dat ook vindt.
Quarterbacks gekozen in rondes 4 tot en met 7
Jake Kaener – New Orleans Saints (Fresno State - Ronde 4 # 127)
Stetson Bennett – Los Angeles Rams (Georgia – Ronde 4 # 128)
Aiden O’Connell – Las Vegas Raiders (Purdue – Ronde 4 # 135)
Clayton Tune - Arizona Cardinals (Houston – Ronde 5 # 139)
Dorian Thompson-Robinson – Cleveland Browns (UCLA – Ronde 5 #140)
Sean Clifford – Green Bay Packers (Penn State – Ronde 5 #149)
Jaren Hall – Minnesota Vikings (BYU – Ronde 5 # 164)
Tanner McKee – Philadelphia Eagles (Stanford – Ronde 6 # 188)
Max Duggan – Los Angeles Chargers (TCU – Ronde 7 # 239)