Het land van Pele, Garrincha en Ronaldinho, dat ooit de wereld verraste met zijn 'samba'-stijl, heeft sinds 2002 geen wereldbeker meer gewonnen. Het heeft ook geen Ballon d'Or-winnaar voortgebracht sinds Kaka in 2007. Nu de 'Selecao' moeite heeft om een plaats te bemachtigen op het WK van 2026, vragen velen in Brazilië en daarbuiten zich af waarom.

"We zitten op een dieptepunt. Vroeger hadden we meer topatleten", verklaarde de oudste zoon van wijlen Pele, Edinho, onlangs aan persbureau AFP.

Zelfs president Luiz Inacio Lula da Silva heeft zich aangesloten bij het nationale zelfonderzoek en toegegeven dat Brazilië "niet meer het beste voetbal ter wereld speelt".

Wat is er dan gebeurd?

Verdwijnende velden

Eén antwoord zou het verval van het straatvoetbal kunnen zijn, waar enkele van de allergrootsten van Brazilië begonnen, zoals Rivellino, Zico en Romario.

"Niemand speelt meer op straat. Je hoort geen verhalen meer over die trap die iemands raam brak," zegt amateurvoetballer Lauro Nascimento, zijn shirt bevlekt met oranjekleurige modder na het spelen op een van de weinige overgebleven zandvelden aan de noordkant van Sao Paulo.

Nascimento, een 52-jarige boekhouder die voor de lokale ploeg Aurora speelt, brak als jochie meerdere tenen toen hij op blote voeten voetbalde.

Vandaag de dag is de wijk Vila Aurora bedekt met beton. Twee gebouwen staan op wat ooit een veld was dat als voetbalveld werd gebruikt.

"Vroeger was elke open ruimte genoeg voor kinderen om te beginnen met voetbal. Nu worden ze gezien als uitstekend bouwland," zegt sporthistoricus Aira Bonfim. Nascimento en zijn vrienden betalen 160 dollar per maand om het gehavende stuk land waar ze wedstrijden spelen te huren, maar dat geld is een barrière voor gezinnen uit de arbeidersklasse.

Om toegang te krijgen tot een veld zijn arme kinderen in Brazilië vaak afhankelijk van school, sociale programma's of een voetbalacademie. Volgens een onderzoek uit 2021 is slechts één op de vijf voetbalscholen gratis.

Op veel van die velden ligt kunstgras, een oppervlak waarvan sommigen zeggen dat het de techniek van spelers minder ontwikkelt dan de ruwe, rotsachtige velden van vroeger.

'Mechanische' stijl

De afname van de tijd die aan sport wordt besteed heeft "een gigantische impact op ons voetbal", zegt onderzoeker Euler Victor. "We hebben een enorm aantal Brazilianen die in Europa spelen, maar heel weinig sterren." De laatste topspeler van Brazilië, Neymar, schitterde bij Barcelona, maar had moeite om het nationale team naar kampioenschappen te leiden in een carrière die verzandde in controverse en blessures.

De Brazilianen hebben hun hoop nu gevestigd op de 23-jarige Vinicius Junior en het jonge fenomeen Endrick, die zich bij Vinicius gaat voegen bij Real Madrid als hij 18 wordt in juli. Brazilië is nog steeds 's werelds grootste exporteur van voetballers, maar ze brengen minder geld op. Volgens cijfers van de FIFA betaalden clubs vorig jaar 935,3 miljoen dollar aan transfersommen voor 2.375 Braziliaanse spelers, een daling van bijna 20% ten opzichte van 2018, toen het aantal spelers kleiner was - 1.753.

Tekort aan uitblinkers

Een deel van de daling komt doordat teams minder betalen om vrije spelers en jongere spelers te huren. Maar er is ook een tekort aan uitblinkers. "Onze techniek heeft eronder geleden", zegt Victor Hugo da Silva, een coach van Flamengo's jeugdacademie in Sao Goncalo, buiten Rio de Janeiro.

"De speelstijl is veranderd en dat heeft een deel van onze creativiteit weggenomen. Vroeger was ons voetbal zo vrolijk. Nu is het meer mechanisch geworden." Op een synthetisch veld traint hij zeven- tot tienjarigen die ervan dromen om in de voetsporen te treden van Vinicius, de beroemdste afgestudeerde van de academie.

Zittende levensstijl

De volgende generatie heeft voetbal nog steeds in haar aderen, maar heeft "problemen" met trainen, een probleem dat Da Silva toeschrijft aan hun zittende levensstijl en "verslaving" aan beeldschermen. Brazilië, met 203 miljoen inwoners, heeft meer mobiele telefoons dan mensen. Volgens de World Obesity Atlas heeft meer dan een derde van de kinderen tussen vijf en 19 jaar overgewicht of obesitas.

Robson Zimerman, een talentenscout voor de club Corinthians uit Sao Paulo, stelt dat opkomende voetballers tegenwoordig te maken hebben met zwaardere omstandigheden, waaronder de mogelijkheid om op meerdere posities te spelen en buitenproportionele verwachtingen van familie en de media. "Vroeger hoefden ze zich alleen maar zorgen te maken over voetballen," zei hij.

Maar Leila Pereira, voorzitter van rivaal Palmeiras, de regerend landskampioen, houdt vol dat Brazilië nooit zal ophouden het land van het voetbal te zijn. Braziliaanse teams hebben de afgelopen vijf Copa Libertadores-titels opgeëist, waarvan Palmeiras er twee in de wacht sleepte.

De club is de bakermat van Endrick - wiens verkoop aan Real Madrid naar verluidt 65 miljoen dollar met bonussen opleverde - en van de opkomende talenten Estevao en Luis Guilherme. "Ik ben het niet eens met degenen die denken dat Braziliaanse spelers aan kwaliteit hebben ingeboet. Kijk naar de astronomische bedragen die ze opbrengen," zei Pereira.

Favela feest

Voor veel mensen is Pereira, een van de rijkste mensen van Brazilië, het gezicht van een nieuw merk Braziliaans voetbal - meer zoals in Europa, met uitbundige salarissen, naar Zuid-Amerikaanse maatstaven, en dure ticketprijzen. "Met de absurde salarissen die ze de spelers betalen, moeten clubs de ticketprijzen verhogen, waardoor fans zoals ik worden uitgesloten", zegt Flamengo-supporter David Santos.

In 2019 richtte hij een fanclub op voor Flamengo die-hards zoals hijzelf uit de verarmde favela's.

Bovenop de sloppenwijk die uitkijkt over de trendy strandwijken Copacabana en Ipanema, bootsen ze op wedstrijddagen de sfeer van het Maracana na. Ze versieren een oud veld met vlaggen, barbecueën en scanderen liederen terwijl de wedstrijd op een gigantisch scherm wordt weergegeven.

"Het 'land van het voetbal' - dat zijn we aan het verliezen," vindt de 38-jarige Vasco-fan Pablo Igor. "Voetbal is wat je hier ziet. Het is een spel van het volk. Maar straatkinderen zoals ik hebben er geen toegang meer toe."